"The sky is the limit." Dit lijkt tegenwoordig ook voor werk te gelden. Ik kan het woord 'ambitie' soms niet meer horen. Je werk 'gewoon leuk' vinden is er niet meer bij; er moet sprake zijn van passie en drang om alsmaar door te groeien en om het beter te doen. Maar wat is er eigenlijk mis met simpelweg tevreden zijn met wat je doet?
Zoektocht naar passie
Veel mensen willen altijd méér. Heb je die ene salarisverhoging binnen weten te slepen, dan staat het volgende doel alweer op de planning. Is het ooit genoeg, kun je jezelf afvragen? En moet je onzeker worden als je deze doelen allemaal niet hebt? Nee, luidt het simpele antwoord. Lang niet iedereen heeft grote doelen voor ogen, en dat is helemaal oké.
Burn-out
Journaliste Dana Ploeger onderzocht voor Trouw "hoe werken voor ‘brood op de plank’ is veranderd in een permanente zoektocht naar ‘passie’." Generatiedeskundige Aart Bontekoning, met wie Dana voor haar artikel sprak, stelt vast dat medewerkers niet alleen hoge eisen aan zichzelf stellen, maar vooral ook aan elkaar. "Dat begint nu zijn grenzen te bereiken. Kijk maar naar het toenemend aantal jonge mensen met een burn-out." We willen dus steeds meer en verwachten ook meer van anderen, waardoor we geen genoegen lijken te nemen met 'gewoon tevreden' zijn.
Ambities en dromen
Ikzelf ben blij met mijn werk, word er gelukkig van als ik een artikel schrijf en publiceer, maar heb voorlopig niet de ambitie om een hogere functie te bekleden. Ik vind het prima zoals het nu is. Terwijl het ook helemaal goed is als je wél die ambities en dromen hebt om door te groeien. Zolang je maar niet vergeet dat werk, werk is, en je ook 'gewoon' eens tevreden mag zijn. There so much more in life than work...
